Generalni sekretar REM-a Nenad Janković UNS-u je kratko rekao da je REM u skladu sa članom 106 Zakona o elektronskim medijima imao obavezu da utvrdi listu obaveznih kanala i da je sada ta obaveza ispunjena.
Član 106 Zakona predviđa da Regulator najmanje jednom u tri godine utvrdi listu radijskih i televizijskih programa koje su dužni da prenose operatori čiji mrežu koristi „značajan broj krajnjih korisnika kao jedini ili prvenstveni način za primanje medijskih sadržaja, a u cilju ostvarivanja javnog interesa i medijskog pluralizma“.
Isti član Zakona propisuje i da Regulator zahtev za utvrđivanje obaveze prenosa, zajedno sa listom dostavlja regulatornom telu nadležnom za elektronske komunikacije, u ovom slučaju RATEL-u.
„Na osnovu odredbe člana 100. stav 10. Zakona o elektronskim medijima, operator, osim operatora mreže za terestričko emitovanje, dužan je da, bez naknade, distribuira i emituje osnovne programe javnog medijskog servisa u zoni njihovog pokrivanja, kao i programe četiri pružaoca medijskih usluga, navedenih u listi“, navodi se u zahtevu koji je REM poslao RATEL-u.
U obrazloženju donetog rešenja RATEL navodi da su „listom utvrđeni televizijski programa sa pokrivanjem na teritoriji cele Republike Srbije za koje postoji obaveza prenosa od strane operatora elektronskih komunikacionih mreža, na pravičan, transparentan i nediskriminatorski način u cilju ostvarivanja javnog interesa i zaštite medijskog pluralizma“.
Kako ojačati lokalne medije i obnoviti informisanje o radu opštinskih vlasti: Britansko rešenje daje rezultate
Silovanje ili cenzura: Na šta to smrdi Pepe le Tvor?
Deset medijskih sporazuma za „zajedničku budućnost” sa Kinom, zemljom cenzure i progona novinara
Odredba clana 100. stav 10 Zakona o elektronskim medijima koja se pominje u Listi televizijskih programa za koje je predviđen obavezan prenos kao mera zaštite medijskog pluralizma tacno glasi:
„Operator, osim operatora mreže za terestričko emitovanje, dužan je da, bez naknade, distribuira programe koje javni medijski servis pruža u režimu nove medijske usluge, u smislu zakona kojim se uređuje rad javnih medijskih servisa, ako Regulator svojom odlukom utvrdi da je to neophodno radi ostvarivanja javnog interesa.“
Pod „novom medijskom uslugom“, u smislu clana 14. stav 2. Zakona o javnim medijskim servisima, smatra se usluga koja se bitno razlikuje od usluga koje ustanova javnog medijskog servisa već pruža u pogledu sadržaja, pristupa ili grupe korisnika kojima je namenjena.
Poslednji pasus u Listi netacno glasi:
„Na osnovu odredbe člana 100. stav 10. Zakona o elektronskim medijima, operator, osim operatora mreže za terestričko emitovanje, dužan je da, bez naknade, distribuira i emituje osnovne programe javnog medijskog servisa u zoni njihovog pokrivanja, kao i programe četiri pružaoca medijskih usluga, navedenih u listi koja sledi posle stava jedan ovog propisa.“