Vojvođanski kulturni klub: RTV objavljuje netačne podatke o Vasi Stajiću

Vojvođanski kulturni klub “Vasa Stajić” kritikovao je danas Radio-televiziju Vojvodine zbog netačnih podataka objavljenih o Vasi Stajiću, ocenivši da je pokrajinski javni servis time povredio sećanja na jednu od najdragocenijih i najskromnnijih, istovremeno i najproduktivnijih ličnosti koja je živela i radila na ovim prostorima, ali da se time ogrešila i o profesionalne standarde pokazujući da “značajno doprinosi padu svih vrednosti u ovoj sredini”.

U saopštenju Kluba navodi se da je na Teletekstu RTV-a u rubrici Vremeplov – strana 117. u 08,00h, te strana 119. u 08,20 časova i strana 121. u 08,33časa – navedeno da je Vasa Stajić preminuo na današnji dan, dakle 11. maja, što je apsolutno netačan podatak. Ukazuje se da je Vasa Stajić rođen 10. februara 1878. godine u Mokrinu, a umro je na isti taj dan 1947. godine u Novom Sadu, gde je i sahranjen, na Uspenskom groblju.

“Vasa Stajić je bio neumorni pregalac narodnog ujedinjenja. Godinama je obilazio Vojvodinu, Bosnu, Hrvatsku i Dalmaciju, šireći ideju o ‘narodnom ujedinjenje’, kada je ta ideja u Habsburškoj monarhiji krivično gonjena, zbog čega je bio osuđen na šest meseci zatvora, da bi početkom Prvog svetsko rata toj kazni bilo dodato još devet godina robije”, napominje se u saopštenju.

Kako se dodaje, Vasa Stajić bio je i “najpošteniji i najgorljiviji zagovaralac srpske ideje, i zbog toga robijao, čovek visoke kulture i ugleda, koga su olako politički ekskomunicirali kod najviše moći u Beogradu, nakon ondašnjeg ‘oslobođenja i ujedinjenja’, kada je kralj Aleksandar odbio da ga primi u audijenciju”.

“‘Ja se upisah u Jugoslovene, jer je to dobro za Srbiju!’ – govorio je Vasa Stajić. Da li je to krivica jednaka današnjoj: Ja se upisah u Vojvođane/Evropljane, jer je to dobro za Srbiju? Da li je već ceo vek usud srbijanske politike da se svi moraju upisati u Srbe, da bi to bilo bolje za Srbiju?”, ističe Vojvođasnki kulturni klub “Vasa Stajić”.

U saopštenju se podseća i da je Vasa Stajić u danima pred ujedinjenje Vojvodine sa Srbijom, novembra 1918. godine, u teškim raspravama da li da to bude preko Narodnog vijeća (preko Zagreba) ili direktnom akcijom prisajedinjenja, kazao da “mišljenje zvanične Srbije nije merodavno, nego misao narodnog jedinstva, jer vlade dolaze i prolaze, a ta misao ostaje”, jer se protivio tome da se bečki ili peštanski centralizam samo zameni beogradskim.

Zaključuje se da delo Vase Stajića kojim je zadužio Vojvodinu, Srbiju i prostore bivše Jugoslavije zaslužuje odgovorajauće poštovanje.