Ima li Srba u Filipu Rodiću?

Javni servis je pre desetak dana objavio kolumnu Biljane Srbljanović o imenovanju Arno Gujona na mesto vršioca dužnosti direktora Uprave za saradnju sa dijasporom i Srbima u regionu Ministarstva spoljnih poslova.

Pojavljivanje komentara na istu temu u nedeljniku „Novosti“, koji izdaje Srpsko nacionalno vijeće u Hrvatskoj, pokrenuo je seriju napada na novinarku Anju Kožul.

Napadi koji su stigli iz Srbije su bili u toj meri brutalni i preteći da su izazvali reakciju Hrvatskog novinarskog društva koje je u svom saopštenju pozvalo institucije države da zaštite koleginicu Kožul.

Asocijacija nezavisnih elektronskih medija podržava Anju Kožul i osuđuje napade koji na društvenim mrežama dolaze od prononsiranog ratnog huškača Dragoljuba Bokana.

Stvaranju pogromaške atmosfere doprinosi i kolumnista beogradskih „Večernjih novosti“ Filip Rodić, koji u svom tekstu postavlja pitanje „Ima li Srba u SNV?“

Ako vam je ovaj komentar i napad zaličio na vokabular iz devedesetih, niste daleko od istine, jer smo takve komentare slušali od strane Milorada Vučelića, sadašnjeg glavnog i odgovornog urednika „Večernjih novosti“, osnivača nedeljnika „Pečat“ u kojem je pomenuti Rodić pomoćnik glavnog i odgovornog urednika.

Slušali smo ih devedestih, za vreme ratova, kada su upravo Srbi u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini najsurovije zloupotrebljavani, a potom odbacivani. A Vučelić je, kao tadašnji direktor svemoćne RTS, tek u 17 ili 27 minutu u centralnom Dnevniku izvestio o „padu Krajine“.

Krugovi se veoma „lepo“ zatvaraju tako da Rodić sebi daje slobodu da dovodi u pitanje uređivački koncept nedeljnika Srpskog nacionalnog vijeća, ali i njihovog političkog koncepta. Slično Miodragu Linti, i Filip Rodić sa bezbedne daljine zamera na pokušajima hrvatsko-srpskog poverenja, pomirenja i obostrano hrabrim koracima u tom smeru. Pritom Rodić baš i nije originalan sa tim pitanjem o Srbima, pošto je isto pitanje na konferenciji u Beogradu još 2011. godine postavio tadašnji (iziritirani) ruski ambasador Čepurin.

Izuzetno je važno napomenuti da je glasilo Srpskog nacionalnog vijeća u Hrvatskoj, nedeljnik „Novosti“ i portalnovosti.com, jedan od najboljih listova u regionu u kojem rade izvanredni novinari iz brojnih medija, a u prvom redu iz nekada svakako najbolje evropske novine Feral Tribuna. „Novosti“ su svakoga dana meta nacionalista, šovinista, ratnih zločinaca, desničara, pod konstantnim zahtevima desnice da budu zabranjeni, da se ukinu sredstva za podršku medijima manjina, pa sve do najbrutalnijih pretnji uredništvu i novinarima. „Novosti“, kao i Srpsko nacionalno vijeće, imaju nezamenjivu ulogu kada je reč o očuvanju društvenog, kulturnog, političkog identiteta Srba u Hrvatskoj danas. Uprkos ogromnim izazovima kroz koje su prolazili, uspeli su da, iako malobrojni, nametnu pitanje položaja Srba u Hrvatskoj i bez neke velike podrške iz matice. „Novosti“ treba braniti pre svega zbog toga što veoma profesionalno obavljaju novinarsku misiju, posvećeno, temeljno, istraživački, a ne zbog toga što su glasilo Srpskog nacionalnog vijeća ili srpske manjine, jer nisu samo to.

Po meni je potpuno legitimno otvoriti pitanje Gujonovog imenovanja od strane onih koji predstavljaju Srbe i dijasporu u regionu. Umesto da to bude razlog za legitmnu diskusiju od strane svakako najuticajnijeg medija srpske manjine u regionu, Gujonov mandat započinje sa ovakvom odbranom njegovog lika i dela. Bilo bi dobro da se on sam distancira od ovakvkih branitelja, pošto je smisao njegovog postavljena na visoku poziciju u Ministarstvu spoljnih poslova upravo podrška Srbima u regionu, njihovim glasilima i njihovoj slobodi.

A sloboda, značaj i hrabrost „Novosti“ su veliki i nesporni.

Isto kao i lidera Srpskog nacionalnog vijeća.

Kao i novinarke Anje Kožul.

Dok se to formalno ne konstatuje iz Beograda, stalno ću se pitati: „Ima li ovde razuma?“

A pošto znamo odgovor na to pitanje, bolje je da budem eksplicitan – od istorijskog je značaja da podržimo „Novosti“, Srpsko nacionalno vijeće i druge institucije Srba u Hrvatskoj, uključujući i Srpsku pravoslavnu crkvu, insitucije koje nastoje da očuvaju nasleđe, kulturnu baštinu, jezik, i da unaprede taj prostor. Koje brinu o stratištima u kojima su, pored drugih naroda, stradavali i Srbi.

Od istorijskog je značaja da se podrže napori koje čine ove institucije koje, uz sve razlike, rade u slozi sa Crkvom, obnavljaju svoj ekonomski život u sredinama u kojima žive, obnavljaju školsku i kulturnu autonomiju, bore se za ravnopravnost i priznanje ćirilice, pružaju pravnu pomoć mnogima, pružaju humanitarnu pomoć još brojnijima, raskrčuju i obnavljaju obrasle i zapuštene društvene domove i crkve, grade nove kulturne centre i sedišta u Zagrebu, Rijeci, Vukovaru, Kninu, Osijeku i drugim mestima. Izgrađuju odnose između Hrvatske i Srbije u meri u kojoj mogu. Šire i svoj i prostore slobode u Hrvatskoj generalno.

Od istorijskog je značaja podržati njihovu nezamenjivu ulogu u sećanju na sve što se Srbima događalo na tim prostorima i zajedničko komemoriranje mesta stradanja svih u ratu devedesetih. Ali je jednako važno podržati i proces normalizacije, suživota, pomirenja. A to je jedino moguće preko demokratski izabranih dokazanih demokrata, predstavnika koji 30 godina vode veoma važnu bitku. I preko profesionalnih medija koji se bave najvažnijim temama.