Jer, da bi neko bio novinar, vlasnik dnevnika i, naročito, osnivač novinarskog udruženja, mora da poštuje profesionalne standarde profesije. A onaj koji vređa sve koji ne misle kao on, na TV Pinku najavljuje državni udar koji se nikada ne dogodi, odnosno širi laži, ili u kolumni potpisanoj punim imenom i prezimenom vređa protivnike na sve moguće načine, između ostalog i na nacionalnoj osnovi, imao bi veliku muku da sebe proda čak i kao običnog novinara. Naravno u zemlji koja je demokratska, ima uređeno medijsko tržište i garantovanu slobodu izražavanja. A Srbija je suprotno od toga upravo zahvaljujući Vučiću i njegovim medijskim ispostavama Informeru i TV Pinku.
Šema koju podastire Vučićević u objašnjenju potrebe za novim profesionalnim udruženjem je identična onome što o medijima misle i govore aktuelne vlasti. Oni koji napadaju sadašnje srpske vlasti i njihovu alfa i omegu Alekandra Vučića su strani plaćenici koji taj posao obavljaju upravo kada Srbija beleži „nikad bolje ekonomske rezultate što ne odgovara zapadnim centrima moći koji, poput Stejt Departmenta finasiraju Rodića (vlasnika Kurira), ocenjuje Vučićević, u svojevrsnom ratu protiv tabloidnog sabrata Kurira.
Sam Vučićević je, međutim zaboravo, da kada je radio u Kuriru, nije upražnjavao visoke profesionalne standarde o kojima sada govori, već je aktivno učestvovao u blaćenju i satanizaciji raznih protivnika ili onih koji nisu pristali da plate reket. Zatim je neuspešno pokušao da preuzme ime Insajder kultne tv emisije Brankice Stanković da bi se Informerom, na srpskom Doušnik, smirio u toplom i finansijski izdašnom krilu sadašnje vlasti.
Paradržavni Informer je tada krenuo u krstaški rat protiv protivnika vlasti ne vodeći računa o činjenicama, istini, profesionalnim kodeksima i onom što se zove domaće vaspitanje. U svemu tome jednio što je bilo važno je što više oblatiti protivnike, promovisati novog mesiju čvrste ruke Aleksandra Vučića, devastirati medijsku scenu i umanjiti ionako nisko poverenje građana prema medijima. A sve u svrhu promocije jedinog i vrhovnog izvora svih istina i svih znanja – Aleksandra Vučića.
Najnoviji korak na tom putu je najava osnivanja novog novinarskog udruženja jer UNS i NUNS “ćute zato što se očigledno bave politikom, zato što im je profesija deveta rupa na svirali, zato što ih ne zanimaju profesionalne norme i standardi. Oni bi morali da ukazuju na ovakve anomalije i profesionalne bolesti u društvu”, reče samopostavljeni medijski mesija Srbije. Čovek koji poseduje i vodi list koji je, po podacima Saveta za štampu, od marta do decembra 2016, prekršio profesionalni kodeks 1208 puta, što je 22 odsto svih prekršaja i koji zauzima visoko drugo mesto na toj sramotnoj listi, tik uz opskurni Srpski telegraf.
Sve ovo pokazuje poimanje i primenu popularnog pojma post istina u Srbiji – istina je ono što vlasti žele da ona bude, bez obzira na činjenice a taj cilj opravdava svako sredstvo pa i korišćenje štampanih biltena vlasti pod lažnim imenom dnevne novine kao što je Informer i primitivnih propagandista i PR kao što je Vučićević, koji se, bez imalo osnova predstavljaju kao novinari.
Autor je urednik portala mediarefrom.rs.
Snaga dobre priče: O mitologiji medija
Medijski amandmani umiru u skupštinskom mraku: Noćno zasedanje Odbora, u četiri čina
Kako ojačati lokalne medije i obnoviti informisanje o radu opštinskih vlasti: Britansko rešenje daje rezultate
Bas bi bilo lepo da Informer i Pink formiraju svoje /i slicnih/ UDRUZENJE NOVINARA zaduzeno za zastitu lika i dela AVa. Zasto? Da vidimo de li ce ih nadlezne institucije EU i lideri sa Zapada pohvaliti /i nagraditi/, kao sto Vucica hvale za ekonomske „reforme“ /smanjivanje plata i penzija, finansiranje stranih „investora“, Beograd na vodi, slobodno novinarstvo, nezavisno sudstvo, Savamalu, Vulina kao „ministra“ nadleznog za Hrvatsku, slobodne izbore, povecanje poreza…/ – mere od kojih je narod u Srbiji sve siromasniji a Srbija sve zaduzenija.