Milena Vujović: Dnevnik 2 uređuju samo provereni. Njima pritisak nije potreban, našpanovani su na cenzuru 24-7, zato su i odabrani 
Novi Savet REM-a i kraj blokade RTS-a? Ili nastavak skupštinske farse u režiji režima i njihovih kandidata? 
Opozicija zahteva da skupštinski odbor pokrene izbor novih članova Saveta REM-a 
„To što radite je najsramnija epizoda u istoriji kuće“: Otvoreno pismo nekadašnjeg urednika menadžmentu RTS-a 
Kablovski provajder u Vlasotincu najpre obustavio emitovanje N1 i Nove S, a potom svih kanala 
Danas je 18 godina od pokušaja ubistva Dejana Anastasijevića, koje nikad nije rasvetljeno. Prenosimo njegov tekst za nedeljnik Vreme pisan pola godine pošto je postavljena bomba pod prozor njegovog stana
Ove nedelje se navršilo šest meseci otkad je pod prozorom mog stana eksplodirala bomba. Eksplozija je prouzrokovala manju materijalnu štetu u vidu rasturenog prozora i sobe izrešetane šrapnelima, ali je ostavila trajnije posledice na moj život i rad. Uprkos uveravanjima najviših državnih i policijskih funkcionera da rešavanje ovog slučaja ima najviši prioritet, krivac (ili krivci) još nije otkriven. Tokom proteklih pola godine trudio sam se da što manje ometam istragu javnim istupima i kritikama na račun organa: nadao sam se da, uprkos svemu, barem u jednom delu državnog aparata postoji iskrena želja da se moj slučaj razreši. Sada počinjem da verujem da je ta nada bila neosnovana.
Na današnji dan, 14.04. 2007. godine, u 2.45 minuta posle ponoći, pokušan je atentat na Dejana Anastasijevića i njegovu porodicu.
Sedamanest godina država ne daje odgovor na pitanje ko je i po čijem nalogu postavio bombu na prozor sobe u kojoj je sa suprugom spavao novinar Dejan Anastasijević. Na sreću, supruga i novinar Anastasijević u eksploziji nisu povređeni. Anastasijević je preminuo pre pet godina ali je do kraja verovao da je bio meta zbog svedočenja pred Haškim sudom.
Društvo za koje su se novinari žrtvovali nije umelo da im vrati zahvalnošću, ni da opravda njihovu žrtvu
Juče je bio Veliki petak. Simbol najsurovijeg mogućeg obračuna sa duhovnim, političkim protivnicima, razapinjanjem na krst svih onih koje možemo podvesti pod čuvare javnog interesa, zaštitnike siromašnih, ugnjetenih. Tako sam, bar, ja shvatio. To bi mogao da bude i dan svih ubijenih i ubijanih novinara i medija.
No one ever held accountable for placing bomb on window of journalist’s apartment in 2007
Na prozor stana u kome je novinar Dejan Anastasijević živeo sa porodicom, 14. aprila 2007. godine, postavljene su dve bombe. Jedan geler je završio 20 santimetara od njih. Pokušaj ubistva digao je na noge i javnost i najviše državne zvaničnike, pljuštala su obećanja o brzom rasvetljenju. Do danas ništa nije urađeno
U rano jutro 14. aprila 2007. fragmenti jedne od dve bombe postavljene uz prozor stana Dejana Anastasijevića probili su stakla i venecijanere i zabili se na nekoliko mesta u spavaćoj sobi u kojoj je sa suprugom spavao tadašnji novinar Vremena, jedan geler na 20 centimetara od njih. Danas je to još jedan zločin nad novinarima koji nikad nije razrešen
Prije tri mjeseca svijet je obišao videosnimak novinarke Al Jazeere, Youmne Al Sayed, kada je raketa pogodila metu nedaleko od nje u trenutku dok se iz Gaze javljala u program uživo. To je bio jedan od primjera kako su mediji, novinari i snimatelji često ključni svjedoci, arhivari i dokumentaristi ratnih događanja, napada i zločina.
Kada sam, u ime Komisije za istraživanje ubistava novinara, javnosti uputio otvoreno pismo koje je sadržalo i jezive fotografije sa mesta zločina, nisam ni mogao da pretpostavim kakve će reakcije nakon toga uslediti.
Prekjuče je bila godišnjica smrti Dejana Anastasijevića, po kome je godišnja nagrada za istraživačko novinarstvo dobila ime. Iako Dejan za života nije dočekao početak suđenja za pokušaj ubistva njega i njegove porodice, smatram da ovaj tragičan događaj ne sme da bude prepušten zaboravu, bez obzira što se dogodio pre punih četrnaest godina.
Dejan Anastasijević bio erudita, briljantan, duhovit i hrabar čovek koji je beskompromisno, izuzetnim novinarskim darom i upornošću razotkrivao ratne zločine, političke bestijalnosti, kriminalne, vojne i paravojne klanove
Nagrade za istraživačko novinarstvo sutra će dodeliti Nezavisno udruženje novinara Srbije uz podršku Američke ambasade u Beogradu. Na dan kada je ubijen novinar Milan Pantić, dopisnik Večernjih novosti iz Jagodine.
Nezavisno udruženje novinara Srbije (NUNS) podsetilo je da je danas godišnjica smrti novinara Dejana Anastasijevića. Antanasijeviće je rođen 1961, a preminuo je prošle godine. Bio je dugogodišnji novinar nedeljnika Vreme, urednik Bi-Bi-Sija (BBC) na srpskom jeziku, saradnik B92, dopisnik američkog magazina Tajm (TIME) i drugih znamenitih medijskih kuća.
Nezavisno udruženje novinara Srbije uz podršku Ambasade SAD petnaestu godinu za redom dodeljuje Nagradu za istraživačko novinarstvo. Od ove godine, Nagrada za istraživačko novinarstvo zove se po našem kolegi, izvrsnom novinaru Dejanu Anastasijeviću, eruditi, briljantnom, duhovitom i hrabrom čoveku, koji je beskompromisno, izuzetnim novinarskim darom otkrivao ratne zločine, političke bestijalnosti, kriminalne, vojne i paravojne klanove.
Kako se poznati novinar Vremena oprostio od kolege iz BBC-ja na komemoraciji u UNS-u
Novinar Dejan Anastasijević bio je uvek na strani pravde, istine i potlačenih, rekao je danas njegov dugogodišnji prijatelj i kolega Filip Švarm. Odgovorni urednik nedeljnika "Vreme" Filip Švarm kazao je na komemoraciji novinaru i uredniku Dejanu Anastasijeviću da je Anastasijevićeva karijera bila impresivna i da je dobio najveće novinarsko priznanje, a to je da ga je publika volela.
The Serbian journalist Dejan Anastasijevic, who documented his country’s descent into revanchist nationalism under strongman Slobodan Milosevic, died Wednesday in Belgrade after a long illness. A friend, colleague and intellectual guide for a generation of journalists covering the violent conflicts in the Balkans after the end of the Cold War, Anastasijevic was 57.
Teško se nekad sjetite kada ste i kako nekoga upoznali. Teško se sjetite postoji li neki specifični trenutak kada ste se istinski zbližili. Ono čega se sjećate je osjećaj. Osjećaj iskrenog prijateljstva koji vam je netko pružao, osjećaj sigurnosti, osjećaj da će ma što se desilo on biti tu. Kao drug. Do groba. Pa ‘ko prvi.
